Ja, ik weet het… mijn naam is misschien wat moeilijk uit te spreken. Maar weet je? Mijn hart spreekt een taal die iedereen begrijpt: zachtheid, tederheid en verlangen naar verbinding.

​

Ik ben een hondje met een lief en zachtaardig karakter. Een beetje verlegen, dat geef ik eerlijk toe. Ik zal niet meteen naar je toe komen gerend, en ik dring mezelf niet op. Maar geef me even tijd, een veilige plek, en jouw geduldige aanwezigheid… dan open ik langzaam maar zeker mijn hart. En als dat gebeurt, dan geniet ik écht van jouw aandacht en liefde.

​

In de shelter is het druk. Er zijn veel honden – te veel voor mij. Ik heb broertjes en zusjes om me heen, maar ik verdwijn een beetje in de massa. Ik bloei niet open zoals ik zou kunnen in een rustige omgeving. Want ik ben geen luid roepende, springende hond. Ik ben er gewoon… zacht, stil, wachtend.

​

Wachtend op iemand die mij ziet. Eentje die door de stilte heen kijkt en voelt dat daarbinnen een wereld van liefde schuilt. Ik verlang naar rust. Naar een thuis waar ik op mijn tempo mag openbloeien. Naar een mens die me niet vergeet, maar koestert. Die me tijd gunt, en warmte biedt.

​

Ben jij diegene bij wie ik wél helemaal tot leven mag komen?