Soms zie je de wereld niet met je ogen, maar met je hart. En dat is precies hoe ik leef.

​

Ik ben Fox, en ik werd gevonden in een veld dicht bij de shelter—alleen, verloren, en blind. De wereld om mij heen was donker, maar ik voelde het meteen toen Milan me vond: ik was veilig. Mijn neus en mijn hart vertelden me wat mijn ogen niet konden zien.

​

Sindsdien kreeg ik een rustig, veilig plekje in de shelter waar ik tot rust kon komen. En ook al mis ik mijn zicht, mijn levenslust is springlevend. Misschien is het juist dat wat me zo’n sterk karakter geeft—mijn wil om te leven, te vertrouwen, en te genieten van de kleine dingen.

​

Ik pas me snel aan. Een warme plek om te liggen, een zacht dekentje, een tuin waar ik met mijn neus de geurtjes kan ontdekken… dát is mijn geluk. En als er rustige hondenvriendjes in de buurt zijn? Helemaal goed! Die kunnen me zelfs een beetje helpen bij het vinden van mijn weg.

​

Wat ik zoek? Geen medelijden, maar een liefdevolle thuis waar ik gewoon mezelf mag zijn. Een plekje waar ik op mijn eigen tempo mag bewegen, genieten en… voelen dat ik ergens écht thuishoor.

​

Geef jij mij dat veilige nestje waar ik mijn blinde vertrouwen in de wereld kan blijven behouden?